دویست و پنجاه

ادامه حرفای دخترونه:

شونه کردن موها آداب داره. اینجوری نیست که برس بگیری دستت و بی هوا موها رو برس بکشی. موهارو دو قسمت کنید و هر قسمت رو با برس چوبی، از پایین و آروم شروع کنید به شونه زدن. قبل هربار شونه زدن بهتره اسپری گلاب و چند قطره روغن (زیتون/نارگیل و...) بزنید به موهاتون و بعد شونه کنید :) 

درجه‌ی خاصی از حرمت نفس هم هست که خیلی مطلوب و محترم و عزیزه. اون لحظه‌‌هایی که حسش می‌کنم برام فوق‌العاده است. دیشب از اون لحظه‌های ایده‌آلی بود که دوست دارم زیاد ببینم تو زندگیم. بیش باد..

هیچ از این سبک و مدل خواننده‌ها و ترانه‌ها خوشم نمیادا ولی هروقت اوضاع روحم خرابه بی هدف برای خودم می‌خونم "چقدر استرس داری تو آروم باش بیخیال دنیا و قانوناش"  همین دیگه. بعدش نفس کشیدن کمی راحت میشه. 

دوست داشتن تو مثل گستره گرم و بی دریغ نور خورشیده روی زمین سرد تنم؛ وقتی از فشارای این فصلِ زندگیم به خودم میلرزم.. 

+خدا بزرگه

شهر رو ملخ برداشته. داری راه میری اطرافت هم ملخ میپره!

پیرمرد خمیده، علف‌های کنار پارک نزدیکِ خونه رو که پُره از بچه‌ی کوچیک مشغول به بازی، آتیش زد. متوجه من که شد جوری رفتار کرد که یعنی کار اون نبوده. به این فکر کردم که چقدر ناراحت کنندس اون همه عمر کنی و این اندازه حقیر بمونی. چیزی که مهمه عرض عمره نه طول عمر..

مردم افتادن به آتیش زدن! دیوانه شدن؟ یا بودن و من خبر نداشتم؟